Heinrich H.: Ο Αμερικανός ερευνητής Tyler Le Baron γράφει ότι η περιεκτικότητα σε διαλυμένο υδρογόνο είναι το μοναδικό θεραπευτικό πλεονέκτημα του ενεργοποιημένου νερού, αν και σίγουρα συνιστά ήπια αλκαλικό νερό από ιονιστή νερού στο ίδιο εύρος κατανάλωσης με εσάς, δηλαδή μεταξύ pH 8 και 9. Αν δεν είμαι υπερόξινος επειδή ασκούμαι πολύ και τρώω υγιεινή, αλκαλική διατροφή, γιατί να αγοράσω έναν σχετικά ακριβό ιονιστή νερού και όχι έναν από τους νέους ηλεκτρικούς παραγωγούς νερού πλούσιου σε υδρογόνο, που είναι σημαντικά φθηνότεροι και ειδικά σχεδιασμένοι για να γεμίζουν το νερό με αέριο υδρογόνο;
Η ερώτησή σου είναι απολύτως κατανοητή. Αλλά αρχικά δεν είναι θέμα τιμής. Επειδή οι καλοί ηλεκτρικοί κατασκευαστές HRW δεν είναι τίποτα άλλο από κορυφαίοι ιονιστές, οι εκδόσεις για μικρές ποσότητες όπως αυτές που παράγονται από τους κατασκευαστές HRW είναι συνήθως πολύ φθηνότερες από τις μοντέρνα κομψές συσκευές HRW. Εάν θέλετε πραγματικά να πίνετε το νερό σε ουδέτερο εύρος pH επειδή δεν θέλετε να είναι αλκαλικό, θα πρέπει απλώς να αφαιρέσετε το ένθετο του διαφράγματος από έναν φτηνό επάνω ιονιστή και στη συνέχεια να φτιάξετε το ίδιο HRW. Συνήθως ακόμη πιο γρήγορα, καθώς οι κορυφαίοι ιονιστές λειτουργούν με περισσότερη ισχύ.
Δεδομένου του εκρηκτικού επιπέδου της έρευνας για τα θεραπευτικά οφέλη του HRW από το 2007, δεν θα αντέκρουα σε καμία περίπτωση εσάς και τον κ. Le Baron ότι το HRW που λαμβάνεται μέσω ηλεκτρόλυσης χωρίς διάφραγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί λογικά και με ασφάλεια σε πολλές θεραπείες.
Το αποτέλεσμα είναι πιθανό να είναι αυτό του Γερμανού μηχανικού Alfons —>Natterer Hydropuryl N, το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ως ειδικό φάρμακο το 1937 και το οποίο παρήγαγε στον μεσαίο θάλαμο ενός κυττάρου 3 θαλάμων χωρίς μεμβράνη διαφράγματος.
Μόλις στη δεκαετία του 60 αυτό το ουδέτερο ηλεκτρολυτικό νερό αντικαταστάθηκε από τις ποικιλίες Hydropuryl S (όξινο) και Hydropuryl A (αλκαλικό = βασικό).
Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί επίσης να επιτευχθεί με την ανάμειξη A και S πίσω.
Επομένως, οι κυψέλες 3 θαλάμων δεν χρειάζονται εδώ και δεκαετίες και το σύστημα των 2 θαλάμων έχει καθιερωθεί.
Φυσικά, μπορείτε επίσης να παράγετε HRW με οποιονδήποτε συνεχή ιονιστή νερού συνδυάζοντας τις αλκαλικές και όξινες εξόδους κατά την εμφιάλωση. Η απόδοση υδρογόνου και οξυγόνου είναι σημαντικά μεγαλύτερη επειδή οι κυψέλες ηλεκτρόλυσης έχουν σχεδιαστεί για υψηλή απόδοση. Τέτοιες συσκευές είναι φυσικά σημαντικά πιο ακριβές, αλλά προσφέρουν και το πλεονέκτημα των ενσωματωμένων προφίλτρων, που συχνά προτείνονται για το νερό της βρύσης μας, ειδικά αν θέλουμε να το ιονίσουμε για πόση.
Ο κατασκευαστής HRW είναι μια συσκευή ηλεκτρόλυσης ενός κυττάρου. Το νερό δεν εμπλουτίζεται μόνο με υδρογόνο από την κάθοδο, αλλά και με οξυγόνο από την κάθοδο. Με το υδρογόνο έχουμε ένα αποτέλεσμα που επιθυμούν οι θεραπευτές λόγω του αντιοξειδωτικού του χαρακτήρα. Το οξυγόνο, από την άλλη πλευρά, είναι το αντίστοιχο του υδρογόνου και ως εκ τούτου είναι οξειδωτικό, αλλά η οξείδωση του υδρογόνου δεν λαμβάνει χώρα αμέσως και παίρνει μόνο μια παράκαμψη, έτσι ώστε και τα δύο αέρια παραμένουν χωρισμένα στο νερό με σχετικά σταθερό τρόπο και δεν αντιδρούν σχηματίζοντας νερό.
Ενδείξεις συσκευών HRW
Ωστόσο, μετά από 14 ώρες, ακόμη και με πολλαπλές σειρές παραγωγής HRW, όλα έχουν τελειώσει, όπως μπορείτε να δείτε από τις μετρημένες τιμές μου που εμφανίζονται στα αριστερά για μια συσκευή HRW που ονομάζεται SUSOSU Plus (πανομοιότυπη με το ARUI Hendy) με νερό βρύσης Μονάχου.
Πατώντας μία φορά προκαλείται μια διαδικασία ηλεκτρόλυσης 1 λεπτών κατά την οποία μπορείτε να δείτε τις φυσαλίδες οξυγόνου και υδρογόνου να ανεβαίνουν.
Εκτός από το pH και το ORP, μέτρησα επίσης την τιμή TDS, δηλαδή τα αγώγιμα σωματίδια σε ppm.
Αυτή η συσκευή έχει επίσης έναν δακτύλιο γεμάτο με μέταλλα, η χρήση του οποίου επιδείνωσε πραγματικά τα αποτελέσματα.
Προορίζεται κυρίως για πολύ μαλακό νερό, όπως αυτό που βρίσκεται στην Ιαπωνία και την Κορέα, και γενικά δεν χρησιμοποιείται σε αυτή τη χώρα.
Τι θα μπορούσε λοιπόν να μιλήσει για ένα τέτοιο προϊόν; Το οξυγόνο έχει ελαφρώς βελτιωτικό αποτέλεσμα της γεύσης. Όποιος έχει δοκιμάσει στροβιλισμένο ή αιωρούμενο νερό το γνωρίζει αυτό, γιατί ένας στροβιλιστής νερού δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας κατασκευαστής ORW (νερό πλούσιο σε οξυγόνο) στροβιλιζόμενος σε οξυγόνο από τον αέρα.
Αλλά οι στροβιλιστές συνήθως δεν έχουν ούτε αποτελεσματικά προ-φίλτρα και, αν υπάρχουν, εγκαθίστανται μπροστά από τον στροβιλιστή, κάτι που δεν συνιστάται πραγματικά λόγω του μολυσμένου και συχνά μολυσμένου από μικρόβια αέρα μας.
Γι' αυτό, κατά τη γνώμη μου, ένας κατασκευαστής HRW που είναι γεμάτος με φιλτραρισμένο νερό είναι σίγουρα προτιμότερος από έναν στροβιλιστή. Οι στροβιλιστές αυξάνουν επίσης το δυναμικό οξειδοαναγωγής στροβιλίζοντας υδρογόνο και διοξείδιο του άνθρακα ενάντια στο οξυγόνο.
Ωστόσο, η απώλεια διοξειδίου του άνθρακα κάνει το νερό ελαφρώς πιο αλκαλικό. Παρεμπιπτόντως, αυτό συμβαίνει και σε μια συσκευή HRW, καθώς το διοξείδιο του άνθρακα εκτοπίζεται κατά την ηλεκτρόλυση. Το ενεργοποιημένο νερό που αναμιγνύεται ξανά από μια κατσαρόλα ή συνεχή ιονιστή είναι συνήθως ελαφρώς πιο αλκαλικό από το νερό της βρύσης.
Ας εξετάσουμε τώρα την ικανότητα διαλύματος υδρογόνου του νερού SUSOSU HRW από το νερό της βρύσης του Μονάχου που εξετάστηκε παραπάνω. Η καθορισμένη εφάπαξ παραγωγή, η οποία τελειώνει μετά από 3 λεπτά, δείχνει τιμή 210 μικρογραμμάρια (ppm)/λίτρο. Πατώντας το 8 φορές, δηλαδή 24 λεπτά χρόνου παραγωγής, παίρνετε 779 μικρογραμμάρια. Αυτή η τιμή δεν μπορεί να αυξηθεί κατά 60 λεπτά χρόνου παραγωγής (20 x 3 λεπτά) ή 75 λεπτά (25 x 3 λεπτά). Το μέγιστο σημείο για το νερό που χρησιμοποιείται καθιζάνει στα 828 μικρογραμμάρια/λίτρο και επομένως είναι λίγο περισσότερο από το μισό της υψηλότερης τιμής των 1577 μικρογραμμαρίων/λίτρο που μέτρησα για αυτόν τον τύπο νερού με ιονιστή διαφράγματος. Επομένως, πρέπει να πίνετε περίπου διπλάσια ποσότητα νερού για να απολαύσετε την ίδια ποσότητα υδρογόνου όπως με αυτήν τη συσκευή Susosu HRW. Αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι κακό, γιατί θα πρέπει να πίνετε πολύ ενεργοποιημένο νερό αντί για τα συνηθισμένα καθημερινά ποτά που είναι πλούσια σε οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα. Αλλά ποιος θέλει να πίνει νερό όλη την ώρα; Γι' αυτό θεωρώ ότι το αλκαλικό νερό από ιονιστή διαφράγματος είναι σημαντικά καλύτερο από το νερό μιας συσκευής HRW.
Ποιος είναι ο λόγος για αυτό; Κατά τη γνώμη μου, η εξήγηση προκύπτει από την αντίδραση οξυγόνου και υδρογόνου σε μια διεργασία οξειδοαναγωγής που δεν διαχωρίζεται με ηλεκτρόλυση διαφράγματος μεταξύ του υδρογόνου και οξυγόνου που παράγεται ταυτόχρονα, κάτι που δεν έχει ακόμη εξηγηθεί πλήρως για το ηλεκτροενεργοποιημένο νερό. Ωστόσο, η βάση μιας εξήγησης είναι πολύ απλή και πάνω από 200 ετών, τα βασικά που έχουν ήδη μαντέψει οι ιδρυτές της ηλεκτροχημείας Alessandro Volta και Johann-Wilhelm Ritter και ο λαμπρός ανακαλύπτης της ηλεκτροενεργοποίησης του νερού Alfons Natterer. Ο μεγάλος χημικός Nernst, με την εξίσωση δυναμικού pH/οξειδοαναγωγής που φαινομενικά εξηγεί τα πάντα, είχε μόνο την τιμή του pH διαλυμένη στο νερό.
Ουσίες στο οπτικό πεδίο, αλλά όχι το ίδιο το νερό, το οποίο αποκτά νέες ιδιότητες μέσω της διαδικασίας ηλεκτρόλυσης του διαφράγματος, την οποία ο Βίτολντ Μπακίρ παρατήρησε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 70, αλλά αρχικά δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει.
Όπως είναι γνωστό, τα μόρια του νερού αποτελούνται από δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου. Αυτά βρίσκονται σε μια αμοιβαία ισορροπία οξειδοαναγωγής, η οποία μπορεί να εκφραστεί σε millivolt και εξαρτάται από την τιμή του pH.
Εάν, όπως και στην ηλεκτρόλυση νερού, το οξυγόνο και το υδρογόνο αφεθούν να αεριστούν μέσω του νερού ταυτόχρονα χωρίς διάφραγμα, η ισορροπία οξειδοαναγωγής αλλάζει ανάλογα με το ποιο αέριο φεύγει από το νερό πιο γρήγορα. Αυτό με τη σειρά του εξαρτάται από την πλήρη σύνθεση του νερού της βρύσης και πόσο από αυτά τα δύο και άλλα αέρια είχαν ήδη διαλυθεί στο νερό πριν από την ηλεκτρόλυση.
Τα παραδείγματα μέτρησης με το SUSOSU που περιγράφονται στην προτελευταία σελίδα έδειξαν ότι το χαμηλότερο δυναμικό οξειδοαναγωγής εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της ηλεκτρόλυσης 3 λεπτών. Σε αυτή τη φάση, περισσότερο υδρογόνο διαλύθηκε στο νερό παρά οξυγόνο. Αυτή η αναλογία στη συνέχεια άλλαξε κατά τη διάρκεια της ηλεκτρόλυσης 7 x 3 = 21 λεπτών επειδή το δυναμικό οξειδοαναγωγής αυξήθηκε ξανά. Μετά από 14 ώρες, το νερό ήταν σχεδόν τόσο ισορροπημένο μεταξύ οξυγόνου και υδρογόνου όσο πριν από την ηλεκτρόλυση.
Κατά την ηλεκτρόλυση με διάφραγμα, το οξυγόνο αφαιρείται από το νερό της καθόδου, ενώ συσσωρεύεται αποκλειστικά στο νερό της ανόδου. Το υδρογόνο στο νερό της καθόδου, από την άλλη πλευρά, δεν έχει πλέον οξειδοαναγωγικό εταίρο και το νερό έχει πολύ χαμηλό δυναμικό οξειδοαναγωγής.
Έτσι, όταν πρόκειται για την παραγωγή πραγματικά πλούσιου σε υδρογόνο νερού, η ηλεκτρόλυση του διαφράγματος είναι θεμελιωδώς ανώτερη. Ο πλούτος σε υδρογόνο είναι όπως όταν κάποιος πηγαίνει για ψώνια για πολλά χρήματα: δεν ξέρεις αν ο αγοραστής πληρώνει τα πάντα με ένα δάνειο ή αν είναι πραγματικά τόσο πλούσιος. Το γεγονός είναι, φυσικά, ότι μπορείτε επίσης να αγοράσετε λογικά πράγματα με πίστωση.
Υπό αυτή την έννοια, το υδρογόνο που παράγεται σε έναν κατασκευαστή HRW μέσω απλής ηλεκτρόλυσης έχει επίσης νόημα, όπως δείχνουν πάνω από 500 σοβαρές μελέτες με τέτοιο νερό. Μπορείτε να τα βρείτε ξεκάθαρα και ενημερωμένα στον ιστότοπο: http://www.molecularhydrogenfoundation.org/
Φυσικά, κανείς που, όπως εγώ, πίνει αλκαλικό ενεργοποιημένο νερό με pH 11 για 9,5 χρόνια, δεν θα θέλει να κάνει χωρίς την αλκαλική πλευρά του ενεργοποιημένου νερού από την ηλεκτρόλυση του διαφράγματος. Σίγουρα άργησα πολύ να πιω νερό HRW.
Μόλις το αλκαλικό ρυθμιστικό διττανθρακικό σταματά στο ανθρώπινο αίμα σε ηλικία περίπου 45 ετών για λόγους που είναι ακόμα ασαφείς, συμφωνώ με τον Dr. Walter Irlacher: Με την ηλικία και τον τρόπο ζωής έρχονται οι ασθένειες σπα και οξέωσης. Η αντίληψή του για την αποξίνιση, την οποία παρουσιάζουμε μαζί στο Εγχειρίδιο Service for People από το 2006 σε χιλιάδες αναγνώστες και ασθενείς χωρίς να αντικρούεται, εξακολουθεί να με πείθει πλήρως: το οξυγόνο δεν ανήκει στο νερό, αλλά στους πνεύμονες και στο αίμα.
Και το νερό που είναι όσο το δυνατόν πιο πλούσιο σε υδρογόνο ανήκει στο πεπτικό σύστημα. Πρέπει λοιπόν να το πιούμε.
Ποιος είναι ο ρόλος του υδρογόνου στον οργανισμό μας; Είναι απλώς το βασικό νόμισμα όλων των ενεργειακών διεργασιών στο σώμα. Στην ομιλία του για το βραβείο Νόμπελ το 1937, ο Albert von Szént Györgyi το έθεσε ως εξής: «Το σώμα μας γνωρίζει πραγματικά μόνο ένα καύσιμο, το υδρογόνο. Η τροφή μας, οι υδατάνθρακες, είναι βασικά απλώς ένα πακέτο υδρογόνου...και το κύριο γεγονός στην καύση του είναι ο διαχωρισμός του υδρογόνου." Δεν υπάρχει πιο απλός ή καλύτερος τρόπος να το θέσουμε. Χημικά είναι πολύ περίπλοκο.
Επιστροφή στην ερώτησή σας: Ομολογώ ότι δεν τρώω πάντα υγιεινά και δεν κάνω αρκετή άσκηση. Επιπλέον, παλεύω για την κυριαρχία στο σώμα μου με τις συνήθεις ασθένειες οξέωσης όπως ο διαβήτης, οι αλλεργίες και ο καρκίνος.
Αλλά για ένα απολύτως υγιές άτομο που στην πραγματικότητα δεν είναι υπερόξινο, βλέπω το νερό HRW ως εναλλακτική λύση για να ξεφύγει από πραγματικά όξινα ποτά και νερό.
Η απλή μετάβαση από τη λεμονάδα σε απλό νερό βρύσης μειώνει το όξινο φορτίο στο σώμα περισσότερο από οποιαδήποτε αλλαγή στη διατροφή από μικτή διατροφή σε χορτοφαγική. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν μεταβείτε σε πολύ ελαφρώς αλκαλικό HRW εάν δεν χρειάζεται ακόμη να κάνετε το άλμα σε πραγματικό αλκαλικό ενεργό νερό.
Είναι μόνο το μισό αποτέλεσμα στην περιοχή βάσης. Τουλάχιστον, όμως, είναι καλύτερο από το να γλιστρήσετε περισσότερο κατά μήκος του καταρράκτη από το σύνδρομο υπεροξύτητας στην καταστροφή της υπεροξύτητας - όπως οι άλλοι ανενημέρωτοι - σε μια μεγάλη ηλικία με ταλαιπωρία και ασθένειες. Ήμουν ο ίδιος σε αυτό το μονοπάτι μέχρι που άρχισα να σκέφτομαι πιο βαθιά.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Karl Heinz Asenbaum:Ηλεκτροενεργοποιημένο νερό – Μια εφεύρεση με εξαιρετικές δυνατότητες. Ιονιστές νερού από Α – Ω
2016 Copyright www.euromultimedia.de
