Νιτρικά στο πόσιμο νερό – Μπορεί ο ιονιστής νερού μου να φιλτράρει τα νιτρικά;

Ωστόσο, υπάρχουν φυσίγγια φίλτρων με ρητίνες ανταλλαγής ιόντων που πωλούνται παραπλανητικά ως νιτρικά φίλτρα. Ωστόσο, ένα μέσο φίλτρου συνήθως νοείται ως κάτι που αφαιρεί ουσίες από το νερό χωρίς να προσθέτει τίποτα άλλο σε αυτό.Η ρητίνη ανταλλάσσει ένα νιτρικό ανιόν με ένα ανιόν χλωρίου. Αντί για νιτρικά, χλωριούχο άλας μπαίνει στο νερό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα επιθυμητό στο πόσιμο νερό, αλλά στον ιονιστή νερού υπόκειται στους ίδιους νόμους με όλα τα ανιόντα λόγω του αρνητικού του φορτίου Cl-, που σημαίνει ότι παραμένει κυρίως στον θάλαμο ανόδου με το όξινο νερό, το οποίο έχει επίσης υψηλότερη απολυμαντική δράση λόγω του χλωρίου από ότι με το νιτρικό.

Εάν η περιεκτικότητα σε νιτρικά άλατα είναι αμφισβητήσιμη (το επίσημο όριο είναι 50 mg/l), θα μπορούσε κανείς να εξετάσει τη χρήση μιας τέτοιας ρητίνης ανταλλαγής ιόντων ανάντη, καθώς πολλοί επικριτές θεωρούν ότι το όριο είναι πολύ υψηλό.

Γιατί όμως τέτοια φυσίγγια δεν προσφέρονται ακόμη για ιονιστές νερού, αλλά πρέπει να τοποθετηθούν εξωτερικά στη γραμμή παροχής νερού;

Το ίδιο το νιτρικό, ως σημαντικό θρεπτικό συστατικό για την ανάπτυξη των φυτών, γενικά δεν βρίσκεται στο πόσιμο νερό σε ποσότητες που είναι επιβλαβείς για την υγεία. Δεδομένου ότι αποτελεί κεντρικό συστατικό των λιπασμάτων από την αρχαιότητα, σχεδόν όλες οι φυτικές τροφές έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νιτρικά άλατα έως και 4000 mg/kg. Για παράδειγμα, εάν τρώτε ένα μεγάλο ραπανάκι (2000 mg νιτρικών/kg), καταναλώνετε ποσότητα νιτρικών αλάτων που θα αντιστοιχεί σε 40 λίτρα πόσιμου νερού μολυσμένου με τη μέγιστη επιτρεπόμενη περιεκτικότητα σε πόσιμο νερό των 50 mg.

Άλλωστε, το Κρατικό Γραφείο Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων της Βαυαρίας αναφέρει ότι το πόσιμο νερό αντιπροσωπεύει το 26,3 τοις εκατό της ημερήσιας πρόσληψης νιτρικών αλάτων του μέσου Γερμανού. Τα λαχανικά είναι στο 61,7%, τα δημητριακά στο 4, τα φρούτα στο 3,9, τα προϊόντα κρέατος στο 3,7, τα γαλακτοκομικά στο 0,8%.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας βλέπει έναν κίνδυνο για την υγεία με την ημερήσια πρόσληψη άνω των 3,65 mg νιτρικών ανά κιλό σωματικού βάρους. Ένα μικρό παιδί που ζυγίζει 5 κιλά δεν πρέπει να καταναλώνει περισσότερο από 18 mg νιτρικών και ένας ενήλικας που ζυγίζει 75 κιλά δεν πρέπει να καταναλώνει περισσότερα από 273 mg. Προσωπικά, εάν έχω μια διατροφή πλούσια σε λαχανικά και άρα νιτρικά, θα σκεφτόμουν ένα προφίλτρο με ρητίνη ανταλλαγής ιόντων εάν η περιεκτικότητα του πόσιμου νερού σε νιτρικά άλατα είναι πάνω από 38 mg/.

Μπορείτε να το υπολογίσετε μόνοι σας χρησιμοποιώντας την ακόλουθη μέθοδο υπολογισμού:

Ο στατιστικός μέσος όρος, από την άλλη, είναι 26%. Άρα είμαι 3 τοις εκατό κάτω από το μέσο όρο. Αυτό είναι τουλάχιστον αυτό που θέλω γιατί μου αρέσει να τρώω πολλά λαχανικά και επομένως εκτίθεμαι σε νιτρικά άλατα από τα τρόφιμα πάνω από το μέσο όρο. Αν δεν είχα ιονιστή νερού, θα υπήρχαν 8 mg νιτρικών στο πόσιμο νερό/ημέρα και επομένως 78:78×284= 100%. Αυτό θα με έβαζε 27.6 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον μέσο όρο, κάτι που σίγουρα δεν θέλω.

Θα χρησιμοποιούσα λοιπόν ένα φυσίγγιο απονιτροποίησης. Αυτό αφαιρεί επίσης θειικά ανιόντα, τα οποία συχνά προκαλούν προβλήματα με τη γεύση ή τη μυρωδιά του νερού.

Τέτοια φυσίγγια, εδώ ένα παράδειγμα από το Aquaphor®, είναι εφάπαξ αγορά επειδή μπορούν να αναγεννηθούν με αλατούχο διάλυμα. Αν ακολουθήσετε την προτεινόμενη μέθοδο υπολογισμού μου, θα δείτε αμέσως ότι ο αποφασιστικός παράγοντας για την εξέταση μιας τέτοιας μεθόδου φιλτραρίσματος είναι το σωματικό σας βάρος. Όσο λιγότερα κιλά ζυγίζετε, τόσο λιγότερα νιτρικά άλατα θα πρέπει να υπάρχουν στο νερό.

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι το νιτρικό θρεπτικό συστατικό των φυτών δεν είναι συνήθως το κύριο πρόβλημα στην ποιότητα του πόσιμου νερού. Ωστόσο, δεδομένου ότι η τιμή των νιτρικών στις περισσότερες περιπτώσεις υποδηλώνει τη χρήση λιπασμάτων, για παράδειγμα μέσω λίπανσης κοπριάς, θεωρείται υποψία ότι το νερό περιέχει και άλλες ουσίες από τον αγροτικό κόσμο των ρύπων, όπως ορμόνες, αντιβιοτικά, ζιζανιοκτόνα, φυτοφάρμακα, κ.λπ., που δεν βρίσκονται σε όλους Μπορεί να παρουσιαστεί ή να εξεταστεί η ανάλυση του πόσιμου νερού.

Οι νέες κριτικές έχουν ήδη διεισδύσει στην ενεργό υδάτινη σκηνή. Ο Αμερικανός Kurt Ruppman Sr. έχει αναπτύξει νερό υδρογόνου πλούσιο σε νιτρικά άλατα σε κονσέρβες, το οποίο προσφέρει με το όνομα H2 Bev σε διάφορες γεύσεις (π.χ. παντζάρι, λάιμ). Οι αξίες είναι ελπιδοφόρες. Πρέπει να δουλέψεις ακόμα τη γεύση...

Απόσπασμα από το βιβλίο του Karl Heinz Asenbaum:Ηλεκτροενεργοποιημένο νερό – Μια εφεύρεση με εξαιρετικές δυνατότητες. Ιονιστές νερού από Α – Ω
2016 Copyright www.euromultimedia.de

Σύνδεσμος για ανάρτηση
Σύνδεσμος προς το ηλεκτρονικό βιβλίο