καθολίτης
Γιούργκεν Φ.: Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του καθολικού και του αλκαλικού ενεργοποιημένου νερού;
Ο καθολύτης είναι ένα αλκαλικό ενεργοποιημένο νερό που παράγεται με ηλεκτρόλυση. Ο όρος καθολύτης χρησιμοποιείται κυρίως όταν καθορισμένες ποσότητες ορυκτών, συνήθως επιτραπέζιου αλατιού (NaCl), έχουν προστεθεί στο νερό τροφοδοσίας προκειμένου να παραχθεί ιδιαίτερα αντιοξειδωτικό ενεργό νερό μετά την ηλεκτρόλυση. Το μενταγιόν είναι στην ξινή πλευρά —>Ανολύτη. Χρησιμοποιώντας ορισμένες διαδικασίες ανάμειξης ή σχέδια κυττάρων, είναι επίσης δυνατό να παραχθεί ενεργό νερό υψηλής αντιοξειδωτικής δράσης που δεν είναι, ή τουλάχιστον όχι έντονα, αλκαλικό. Στη συνέχεια μιλάμε για «ουδέτερο καθολίτη». Δεδομένου ότι ο καθολίτης που κατασκευάζεται από απιονισμένο νερό με μείγμα καθορισμένων ποσοτήτων επιτραπέζιου αλατιού είναι ο πιο εύκολος στην τυποποίηση, έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές επιστημονικές μελέτες - ειδικά στον ρωσόφωνο κόσμο.
Αυτό ίσχυε ιδιαίτερα για την έρευνα με πειραματόζωα στο εργαστήριο που δεν μπορούν να «αμυνθούν». Ο καθολύτης με βάση το καθαρό νερό και το αλάτι δεν έχει ευχάριστη γεύση στους ανθρώπους λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε νάτριο, καθώς αποκτά την τυπική γεύση νατρίου, ειδικά όταν το NaCl χρησιμοποιείται σε μεγαλύτερες δόσεις, γεγονός που τον αποκλείει ως πόσιμο νερό.
Αυτό οδήγησε ορισμένους ερευνητές να προσθέτουν απλώς επιτραπέζιο αλάτι στο κανονικό -με μεταλλικά στοιχεία- πόσιμο νερό σε ανθρώπινες μελέτες και επίσης να το αποκαλούν καθολύτη. Ωστόσο, πρακτικά δεν έχει τεκμηριωθεί ποτέ πόσα και τι είδους μέταλλα υπάρχουν στο πόσιμο νερό που χρησιμοποιείται. Ως αποτέλεσμα, αυτό οδηγεί σε υψηλό βαθμό αβεβαιότητας σχετικά με τη δυνατότητα μεταφοράς των αποτελεσμάτων της έρευνας εάν οι καθολίτες παράγονται χρησιμοποιώντας την ίδια δόση αλατιού με πόσιμο νερό διαφορετικής προέλευσης και σύνθεσης.
Η κατάσταση αντιστρέφεται σε μελέτες από την Ιαπωνία και την Κορέα. Παρόλο που χρησιμοποιείται συχνά «καθαρός» καθολύτης (φτιαγμένος από απιονισμένο νερό και επιτραπέζιο αλάτι), οι άνθρωποι μιλούν για «αλκαλικά ιονισμένο» ή «αλκαλικά ανηγμένο» νερό, για παράδειγμα, χωρίς να χρησιμοποιούν τον όρο καθολίτης.
Δυστυχώς, είμαι προφανώς ο πρώτος που επικρίνω έντονα αυτήν την προσέγγιση και τη σχετική σύγχυση των όρων εδώ και χρόνια. Στην επισκόπηση στις σελίδες 7/8 του πρώτου μέρους αυτού του βιβλίου, προσπάθησα να κόψω μια διαδρομή μέσα από αυτή τη ζούγκλα των εννοιών.
Θεωρώ ότι αυτοί οι ασαφείς όροι είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο, παρά την ευρεία χρήση ιονιστών νερού, μεγάλο μέρος της σοβαρής επιστήμης αρνήθηκε να ασχοληθεί με το θέμα του «ηλεκτροενεργοποιημένου νερού» ή να απαντήσει με γενική κριτική που αναφέρεται σε τύπους νερού που δεν προορίζονται να είναι καθόλου πόσιμο νερό ή είναι κατάλληλα. Η μελλοντική έρευνα πρέπει να βασίζεται σε σαφείς χημικές-αναλυτικές διακρίσεις.
Μερικές φορές ακόμη και το πόσιμο νερό εντελώς χωρίς αλάτι που έχει γίνει αλκαλικό χρησιμοποιώντας ιονιστή νερού ονομάζεται καθολύτης. Μπορώ λοιπόν να σας δώσω μόνο την συμβουλή να κοιτάτε πάντα προσεκτικά ή να ρωτάτε τι εννοεί αυτός που μιλάει για καθολύτη τη χημική σύσταση του νερού και αν το δηλώνει καν. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για —>Ανολύτη, δηλαδή το όξινο ενεργοποιημένο νερό που προέρχεται από την κυψέλη ηλεκτρόλυσης του διαφράγματος.
Δυστυχώς, πολλοί κατασκευαστές ιονιστών νερού επισημαίνουν μελέτες που πραγματοποιήθηκαν με καθαρό καθολύτη/ανολύτη, ο οποίος δεν μπορεί να παραχθεί χρησιμοποιώντας έναν τυπικό ιονιστή νερού βρύσης.
Δεδομένου ότι ο καθολίτης είναι αλκαλικός, πολλοί άνθρωποι μπορεί να σκεφτούν να τον χρησιμοποιήσουν ως αλκαλικό νερό μπάνιου. Ωστόσο, οι Ρώσοι συγγραφείς Prilutsky και Bakhir προειδοποιούν (ό.π. σελ. 124) να μην κάνετε πολύ μεγάλα μπάνια και γράφουν:
Τα πλήρη λουτρά Katholyte έχουν τονωτική, δυναμωτική και χαλαρωτική δράση στον οργανισμό. Σύμφωνα με την έρευνα του Espero, τα θεραπευτικά λουτρά στο Katholyt θα πρέπει να περιορίζονται το πολύ σε 7 λεπτά. Σε μια μπανιέρα, περίπου τα δύο τρίτα της επιφάνειας του δέρματος έρχονται σε επαφή με τα ηλεκτρόνια στο νερό του μπάνιου.Τα αρνητικά δυναμικά οξειδοαναγωγής μεταφέρονται μέσω του δέρματος στο αίμα. Περίπου το 1/3 του κυκλοφορούντος αίματος επωφελείται από αυτή τη μέθοδο διαδερμικής θεραπείας και επομένως μπορεί να μεταφέρει μαθηματικά την αντιοξειδωτική δράση στο 4% του συνολικού εσωτερικού υγρού. Η θερμοκρασία του μπάνιου δεν πρέπει να είναι κάτω από 33 βαθμούς Κελσίου. Μια σειρά λουτρών περιλαμβάνει 10 μπάνια κάθε 2-3 ημέρες. Η μη τήρηση των οδηγιών χρήσης μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της υγείας και καρδιακή δυσλειτουργία.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Karl Heinz Asenbaum:Ηλεκτροενεργοποιημένο νερό – Μια εφεύρεση με εξαιρετικές δυνατότητες. Ιονιστές νερού από Α – Ω
2016 Copyright www.euromultimedia.de
